درمان برای Achilles Tendon

بهترین درمان آسیب به تاندون آشیل، تمرکز بر پیشگیری است. بدیهی است، بهتر است از جراحت اجتناب ناپذیر، اما حتی در مواجهه با مشکل آشیل، یکی از مهمترین جنبه های درمان جلوگیری از پیشرفت و عود آسیب است.

کشیدن تاندون آشیل قبل از ورزش، حتی در آغاز روز، به حفظ انعطاف پذیری در مفصل مچ پا کمک خواهد کرد.

مسائل مربوط به مکانیک پا نیز می تواند با دستگاه های وارد شده به کفش درمان شود. محصولاتی مانند فنجان پاشنه، پشتیبانی قوس ها و ارتوپد های سفارشی می توانند برای اصلاح اختلالاتی مانند برطرف شدن و کمک به جلوگیری از آسیب های تاندون آشیل استفاده شوند.

باقی مانده

تاندون دردناک تیله Achilles اجازه می دهد تا التهاب به فرونشاندن و اجازه می دهد برای بهبود است. مدت زمان استراحت پس از شروع علائم در کنترل حوادث تاندون آشیل حاد است.

ایمن سازی

در بیمارانی که علائم مهمی یا بیشتر دارند ، دوره ای از بی حرکت شدن می تواند کمک کند. یا بوت قدم زدن و حتی گاه حتی بازیگران میتوانند اجازه دهند که بافت التهابی به سرعت خنک شود. مدت زمان بی تحرکی باید برای جلوگیری از سفتی یا آتروفی عضلانی محدود شود، اما این می تواند یک روش موثر برای کاهش سریع التهاب باشد.

درج کفش

یک گوه پاشنه را می توان به داخل کفش گذاشت تا استرس بر تاندون آشیل را به حداقل برساند.

این می تواند در هر دو کفش ورزشی و کفش کار قرار گیرد. با بلند کردن پاشنه پا، حتی با مقدار کمی، مقدار قابل توجهی از نیرو در تاندون آشیل کاهش می یابد.

کاربرد یخ

اعمال یخ به ناحیه التهاب می تواند موجب تحریک جریان خون به منطقه و تسکین درد ناشی از التهاب شود.

پس از ورزش یخ، و همچنین چندین بار دیگر در طول روز، یخ را بمالید. درمان های هدفمند برای کنترل التهاب تنها در درمان تاندونیت Achilles التهابی حاد، نه تمایل به مزین Achilles مزمن کمک می کند.

داروهای ضد التهابی

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی عبارتند از یک لیست طولانی از امکاناتی مانند ایبوپروفن، مورتین، ناپروسیان، Celebrex و بسیاری دیگر. این داروها برای کنترل التهاب در داخل و اطراف تاندون کمک می کنند. همان طور که در بالا ذکر شد، ضد التهابات در درمان تاندونیت Achilles بیشتر، بیشتر از مزین مزین Achille.

نوع جدیدی از داروهای ضد التهابی که به صورت موضعی به عنوان ژل به کار می رود نیز اغلب برای درمان تونونیت آشیل استفاده می شود. داروهای موضعی ضد التهابی نیز ممکن است در شرایطی که التهاب وجود دارد باعث درد می شود مفید باشد.

فیزیوتراپی

درمان فیزیکی متشکل از تمرینات کششی و تقویت خاص است که احتمالا درمان مناسب برای افرادی با مشکلات تاندون آشیل است. اطمینان از انعطاف پذیری مناسب عضلات گوساله یکی از اولویت است. نشان داده شده است که تقویت این عضلات، به ویژه تمرینات تقویتی غلیظ، برای کمک به مشکلات تاندون مزمن کمک می کند.

تمرینات تقویتی غلیظ، فعالیت های خاص و حرکات خاصی است که باعث انقباض عضلات می شود در حالیکه عضله طول می کشد. این ممکن است عجیب و غریب، اغلب هنگامی که عضله قرارداد، کوتاه می شود. با این حال، فعالیت های خاصی وجود دارد که در هنگام قراردادن باعث افزایش طول عضلات می شود. این نوع تمرین ها در بهبود تاندون ها مهم است و می تواند تاندون بهبود یافته تاندون را تقویت کند. یک درمانگر فیزیک یا آموزش ورزشی می تواند به شما کمک کند تا فعالیت های خاصی را که می تواند به بهبود عملکرد تاندون آشیل کمک کند.

تزریق PRP و کورتیزون

تزریق می تواند برای درمان مشکلات تاندون آشیل مورد استفاده قرار گیرد، اما به طور کلی از آنجا که عدم اثربخشی و عوارض احتمالی ممکن است، از آنها اجتناب شود.

تزریق PRP در درمان مشکلات تاندون آشیل اثبات نشده است و تزریق کورتیزون می تواند منجر به پارگی احتمالی تاندون آشیل شود . بنابراين تزريق در درمان مشکلات تاندون آشيل به شدت مورد استفاده قرار مي گيرد.

عمل جراحي

جراحی معمولا پس از یک محاکمه طولانی از درمان های غیر جراحی خسته می شود. اکثر مردم می توانند با درمان های غیر جراحی تسکین پیدا کنند. گزینه های جراحی شامل حذف قسمت آسیب دیده تاندون (debridement)، طول تاندون یا حرکت پیوند تاندون است. در حالی که جراحی می تواند موثر باشد، واقعیت این است که اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به آسیب های تاندون آشیل می توانند با درمان های غیر تهاجمی تسکین پیدا کنند. جراحی به طور معمول تنها برای افرادی که سعی کرده اند و موفق به انجام درمان های ذکر شده حداقل 6 ماه، و اگر دیگر طولانی نیست.

منابع:

Saltzman CL، Tearse DS. "آسیب تاندون آشیل" J. Am. آکادم ارتو Surg.، Sep 1998؛ 6: 316 - 325.